Sögur af spámönnunum, megi blessun og friður vera yfir þeim, og saga fólkið add مع Húsbóndi okkar Hood Friður sé með honum, lof sé Guði, Guði hins fyrsta og hins síðasta. Hann sendi sendiboðana, opinberaði bækurnar og staðfesti sönnunina gegn allri sköpun.
Og bænir og friður sé með herra hins fyrsta og hins síðasta, Muhammad bin Abdullah, megi Guð blessa hann og bræður hans, spámennina og sendiboðana, fjölskyldu hans og félaga, og friður sé með honum allt til dómsdegis.
Kynning á sögum spámannanna
Í sögum spámannanna er að finna áminningu fyrir þá sem hafa vit, fyrir þá sem hafa rétt til að banna, sagði almáttugur: {Sannlega var í sögum þeirra lexía fyrir þá sem skilja.
Í sögum þeirra er leiðsögn og ljós, og í sögum þeirra er skemmtun fyrir trúaða og eflir einbeitni þeirra, og í því er að læra þolinmæði og þola skaða á þann hátt að kalla til Guðs, og í því er það sem spámennirnir voru með hátt siðferði. og góðir siðir við Drottin sinn og fylgjendur þeirra, og í því er alvarleiki guðrækni þeirra og góð tilbeiðslu þeirra á Drottni sínum, og í henni er sigur Guðs fyrir spámenn sína og sendiboða, og að láta þá ekki niður falla, því góði endirinn er fyrir þá, og slæmur snúningur fyrir þá sem eru fjandsamlegir þeim og víkja frá þeim.
Og í þessari bók okkar höfum við rifjað upp nokkrar af sögum spámanna okkar, svo að við getum íhugað og fylgt fordæmi þeirra, því að þær eru bestu fyrirmyndirnar og bestu fyrirmyndirnar.
Sagan af meistara okkar Hood, friður sé með honum
fólkið add
- Hann er spámaður Guðs, Hud bin Shalakh bin Arfakshid bin Sam bin Noah, friður sé með þeim báðum.
Hann var af ættbálki sem heitir Ad og það voru arabar sem bjuggu í Al-Ahqaf, sem er sandfjöll, og þeir voru í Jemen.
Og þeir bjuggu oft í tjöldum með risastórum súlum, eins og hinn alvaldi sagði: {Sástu ekki hvernig Drottinn þinn fór með Aad (6) Íram af súlunum (7) sem ekki var skapaður í landinu} (3) .
Þannig að þetta er sá fyrsti til að tilbiðja skurðgoð eftir flóðið, svo Guð sendi þeim Hood, friður sé með honum. - فدعاهم هود عليه السلام إلى التوحيد، وذكرهم بربهم، فكذبوه وخالفوه، وتنقصوه وسخروا منه، حكى الله مقالتهم وسخريتهم بهود ورد هود عليهم فقال: {قَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي سَفَاهَةٍ وَإِنَّا لَنَظُنُّكَ مِنَ الْكَاذِبِينَ(66)قَالَ يَاقَوْمِ لَيْسَ بِي سَفَاهَةٌ وَلَكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ(67)أُبَلِّغُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَأَنَا لَكُمْ نَاصِحٌ أَمِينٌ(68)أَوَعَجِبْتُمْ أَنْ جَاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلَى رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ وَاذْكُرُوا إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاءَ مِنْ بَعْدِ قَوْمِ نُوحٍ وَزَادَكُمْ فِي الْخَلْقِ بَسْطَةً فَاذْكُرُوا ءَالَاءَ اللَّهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ(69)} ( 4).
- Þess vegna ráðlagði hann þeim og minnti þá á náð Guðs yfir þeim, að hann gerði þá að kalífum og arfleiddi þeim landið eftir Nóalýð, og gerði þá að alvarlegustu þjóðum þeirra tíma hvað varðar sköpun, alvarleika og alvarleika. kúgun.
En þau ráð virkuðu ekki og að minna þau á Guð virkaði ekki, svo þeir sögðu við hann: {Þeir sögðu hvort þú prédikaðir á móti oss eða varst þú ekki einn af prédikunum.(136) Þetta er ekkert annað en sköpun fornmanna. .
Og þeir sögðu: {Þeir sögðu: "Hvað komstu til okkar með yfirlýsingu, og vér höfum ekki blessun fyrir okkur af orði þínu, og hvað vér gerum við þig við hinn trúaða (53)." - Þeir svöruðu spámanni sínum með því að segja: "Þú komst ekki með kraftaverk eða tákn sem vitnar um sannleika fullyrðingar þinnar, og við munum ekki yfirgefa tilbeiðslu okkar á þessum skurðgoðum vegna orða þinna. Heldur hæddu þeir hann og aftur á móti kröfu sinni um að vera spámaður og kallið til eingyðistrúar vegna guða þeirra sem þjáðu hann í huga hans.
عندئذ قاله لهم نبيهم: {قَالَ إِنِّي أُشْهِدُ اللَّهَ وَاشْهَدُوا أَنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ(54)مِنْ دُونِهِ فَكِيدُونِي جَمِيعًا ثُمَّ لَا تُنْظِرُونِ(55)إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ رَبِّي وَرَبِّكُمْ مَا مِنْ دَابَّةٍ إِلَّا هُوَ ءَاخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا إِنَّ رَبِّي عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ}(1) .
Þetta er áskorun frá Hood, friður sé með honum, því hann afneitaði guði þeirra fyrst, síðan skoraði hann á þá alla að skaða hann með einhverju á meðan hann er einn. - ولما قالوا لهود عليه السلام: {قَالُوا أَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللَّهَ وَحْدَهُ وَنَذَرَ مَا كَانَ يَعْبُدُ ءَابَاؤُنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ(70)} رد عليهم: {قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ رِجْسٌ وَغَضَبٌ أَتُجَادِلُونَنِي فِي أَسْمَاءٍ سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَءَابَاؤُكُمْ مَا نَزَّلَ اللَّهُ بِهَا Frá valdi, svo bíddu, ég er með þér meðal þeirra sem bíða} (2).
- فحل عليهم عذاب الجبار، وخسروا خسرانًا مبينًا، وكان أول أمر عقوبتهم ما ذكره الله في سورة الأحقاف: {فَلَمَّا رَأَوْهُ عَارِضًا مُسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ قَالُوا هَذَا عَارِضٌ مُمْطِرُنَا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ رِيحٌ فِيهَا عَذَابٌ أَلِيمٌ(24)تُدَمِّرُ كُلَّ شَيْءٍ بِأَمْرِ رَبِّهَا فَأَصْبَحُوا لَا يُرَى Nema híbýli þeirra. Þannig endurgreiða við glæpamönnum (25)} (3).
- Þeir urðu því glaðir þegar þeir sáu skýin nálgast og héldu að regnið væri komið til þeirra og vissu ekki að kvalirnar hefðu komið yfir þá.
Og þessi vindur er minnst á í Surat Al-Haqqah: Þeir eru tómir stofnar pálmatrjáa (6), svo sérðu eitthvað eftir af þeim (7)} (8). - Þess er getið í Surat Al -Qamar: {Ég laug að okkur, svo hvernig voru kvöl mín og viðvörun (18) Við sendum þeim vind á þá á degi dags.
Þess er einnig getið í Surat Al-Dhariyat: - Þessi mikli vindur stóð í sjö nætur og átta daga, dauðhreinsaður vindur, sem ekki gaf gott af sér, og allt, sem yfir hann fór, gerði það að verkum að hann molnaði, dauðlegur og slitinn, og þessi sterki vindur var sá, sem hann bar manninn, svo það lyfti honum upp í loftið, setti hann síðan niður á höfuðmóður hans, og skellti honum þar til hann var lík án höfuðs, eins og dældir tómra pálmatrjáa.sem hefur ekkert höfuð.
Og nafnið á þessum vindi var geitungurinn. Hann, guðs bænir og friður sé með honum, sagði: (Þú vannst sigur með drengskapnum, og þú eyddi Ad með geitungnum) (7).
Og al-Saba: vindur sem blæs úr austri, og al-Dabur: vindur sem blæs úr vestri. - قال تعالى: {وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا هُودًا وَالَّذِينَ ءَامَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَنَجَّيْنَاهُمْ مِنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ(58)وَتِلْكَ عَادٌ جَحَدُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْا رُسُلَهُ وَاتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ(59)وَأُتْبِعُوا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلَا إِنَّ عَادًا كَفَرُوا رَبَّهُمْ أَلَا بُعْدًا Til Ad, íbúa Hud (60)} (8).
- Svo eyddi Guð þeim sem gjörðu rangt, og með miskunn sinni bjargaði Hood og hinum trúuðu, svo Guði sé lof, náð og náð.
